Kostbet Zasady montażu kostki brukowej
Kostbet Zasady montażu kostki brukowej
Zasady montażu kostki brukowej
Przygotowanie podłoża pod kostkę brukową należy rozpocząć od usunięcia humusu (ziemi z ewentualną darnią). W zależności od rodzaju gruntu może być konieczne wykonanie warstwy filtracyjnej z piasku o grubości 5-10 cm. Powierzchnia ta winna być wyprofilowana wg założonych w projekcie spadków oraz wyrównania.
Podbudowa spełnia rolę warstwy nośnej, filtracyjnej i mrozoodpornej. Jest to najważniejsza część, której prawidłowe wykonanie pozwoli na długoletnie i bezawaryjne eksploatowanie górnej części nawierzchni z kostki brukowej, płytek, itp. Podbudowa powinna składać się z warstw z kruszywa naturalnego o zróżnicowanej granulacji, zaczynając od najgrubszej warstwy dolnej: 40-80 mm lub 0-63 mm oraz górnej (klinującej): 10-40 mm. Każda z tych warstw powinna być właściwie zagęszczona. Wszystkie materiały zastosowane do przygotowania podbudowy powinny posiadać atesty określające ich przydatność do stosowania na podbudowy. Nie zaleca się stosowania żużlu kotłowego itp.
Kostkę brukową należy ułożyć na podsypce tak, aby zachować szczeliny 2-3 mm pomiędzy poszczególnymi elementami (płytki chodnikowe i ażurowe 4-5 mm). Szerokość elementów dystansowych kostki nie jest identyczna z szerokością spoiny. Elementy dystansowe nie powinny „twardo” dociskać do kostek sąsiednich. Po ułożeniu kostki i wstępnym wypełnieniu spoin (około 1/3 wysokości) jasnym płukanym piaskiem, który nie zawiera w swoim składzie drobnych iłów, glinek itp. lub drobnym żwirkiem o grubości 1-2 mm, należy nawierzchnię ubić wibratorem płytowym (o odpowiednich parametrach dostosowanych do danej nawierzchni), wyposażonym w płytę wulkolanową, co eliminuje uszkodzenia i zarysowania górnej powierzchni kostki podczas jej ubijania. Następnie wypełniamy spoiny nanosząc nadmiar piasku lub żwirku i zamiatamy, aż do zupełnego wypełnienia spoin.
Podsypka ma za zadanie wyrównanie różnic w grubościach kostki brukowej, które dopuszczają normy. Najlepszym materiałem na podsypkę są między innymi: piasek płukany o uziarnieniu od 2-4 mm, drobny bazalt lub grys kamienny o grubości 5 mm. Po usypaniu podsypki należy ją wyrównać ręcznie lub mechanicznie (np. łatą drewnianą lub metalową).
Mikrorysy są to włoskowate rysy widoczne podczas wysychania nawierzchni. Nie zmniejszają one jednak wartości użytkowej wyrobu pod warunkiem spełnienia pozostałych wymagań określonych w odpowiedniej dla wyrobu normie. Zjawisko o charakterze powierzchniowym.
Powierzchnia – charakterystyczną cechą powierzchni wyrobów wibroprasowanych jest jej porowatość oraz szorstkość, która ma swoje uwarunkowania technologiczne. Pory te powodują jednak zwiększenia nasiąkliwości i nie uszczuplają wartości użytkowej wyrobu. Na powierzchni mogą czasami występować brunatne przebarwienia w formie punktów, których przyczyna tkwi w technologicznie nieistotnych, organicznych składnikach kruszywa naturalnego, stosowanego podczas procesu produkcyjnego. Znikają one po pewnym czasie wskutek działania czynników atmosferycznych.
Przygotowanie podłoża pod kostkę brukową należy rozpocząć od usunięcia humusu (ziemi z ewentualną darnią). W zależności od rodzaju gruntu może być konieczne wykonanie warstwy filtracyjnej z piasku o grubości 5-10 cm. Powierzchnia ta winna być wyprofilowana wg założonych w projekcie spadków oraz wyrównania.
Podbudowa spełnia rolę warstwy nośnej, filtracyjnej i mrozoodpornej. Jest to najważniejsza część, której prawidłowe wykonanie pozwoli na długoletnie i bezawaryjne eksploatowanie górnej części nawierzchni z kostki brukowej, płytek, itp. Podbudowa powinna składać się z warstw z kruszywa naturalnego o zróżnicowanej granulacji, zaczynając od najgrubszej warstwy dolnej: 40-80 mm lub 0-63 mm oraz górnej (klinującej): 10-40 mm. Każda z tych warstw powinna być właściwie zagęszczona. Wszystkie materiały zastosowane do przygotowania podbudowy powinny posiadać atesty określające ich przydatność do stosowania na podbudowy. Nie zaleca się stosowania żużlu kotłowego itp.
Kostkę brukową należy ułożyć na podsypce tak, aby zachować szczeliny 2-3 mm pomiędzy poszczególnymi elementami (płytki chodnikowe i ażurowe 4-5 mm). Szerokość elementów dystansowych kostki nie jest identyczna z szerokością spoiny. Elementy dystansowe nie powinny „twardo” dociskać do kostek sąsiednich. Po ułożeniu kostki i wstępnym wypełnieniu spoin (około 1/3 wysokości) jasnym płukanym piaskiem, który nie zawiera w swoim składzie drobnych iłów, glinek itp. lub drobnym żwirkiem o grubości 1-2 mm, należy nawierzchnię ubić wibratorem płytowym (o odpowiednich parametrach dostosowanych do danej nawierzchni), wyposażonym w płytę wulkolanową, co eliminuje uszkodzenia i zarysowania górnej powierzchni kostki podczas jej ubijania. Następnie wypełniamy spoiny nanosząc nadmiar piasku lub żwirku i zamiatamy, aż do zupełnego wypełnienia spoin.
Podsypka ma za zadanie wyrównanie różnic w grubościach kostki brukowej, które dopuszczają normy. Najlepszym materiałem na podsypkę są między innymi: piasek płukany o uziarnieniu od 2-4 mm, drobny bazalt lub grys kamienny o grubości 5 mm. Po usypaniu podsypki należy ją wyrównać ręcznie lub mechanicznie (np. łatą drewnianą lub metalową).
Mikrorysy są to włoskowate rysy widoczne podczas wysychania nawierzchni. Nie zmniejszają one jednak wartości użytkowej wyrobu pod warunkiem spełnienia pozostałych wymagań określonych w odpowiedniej dla wyrobu normie. Zjawisko o charakterze powierzchniowym.
Powierzchnia – charakterystyczną cechą powierzchni wyrobów wibroprasowanych jest jej porowatość oraz szorstkość, która ma swoje uwarunkowania technologiczne. Pory te powodują jednak zwiększenia nasiąkliwości i nie uszczuplają wartości użytkowej wyrobu. Na powierzchni mogą czasami występować brunatne przebarwienia w formie punktów, których przyczyna tkwi w technologicznie nieistotnych, organicznych składnikach kruszywa naturalnego, stosowanego podczas procesu produkcyjnego. Znikają one po pewnym czasie wskutek działania czynników atmosferycznych.
